Η ευαισθησία είναι προσόν σε έναν κόσμο αναίσθητο

Πάντα θα είσαι το «λίγο» ή το «πολύ» για έναν άνθρωπο, για μια κατάσταση, για την ίδια τη ζωή εν τέλει.

Το να επιλέγεις να κοιτάς πώς να κρατήσεις άμυνες για να μην πληγώνεσαι, πέρα απ’ ότι σε οδηγεί κατευθείαν στη μιζέρια και την αναισθησία, δε θα σου δώσει ποτέ και τη δυνατότητα να ξεπεράσεις τις αντοχές σου. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μη μάθεις ποτέ ποια είναι τα όριά σου, να μην ανακαλύψεις τον πραγματικό χαρακτήρα σου.

Εσύ που αποφάσισες πως δε θα κρύψεις τις ευαισθησίες σου για κανένα λόγο και προτίμησες να είσαι απλά το αυθεντικό κι όχι το αντίγραφο, σίγουρα θα αντιμετωπίσεις διάφορες δυσκολίες.

Θα ακούς συχνά απ’ τους υπόλοιπους πως θα πρέπει να αλλάξεις, να σκληρύνεις. Να κοιτάς κυρίως τον εαυτό σου, να ταΐζεις τον εγωϊσμό σου ακόμα κι αν χρειαστεί να πληγώσεις κάποιους.

Θα σε ενθαρρύνουν να γίνεις σαν αυτούς. Το έπαθλο θα είναι ότι θα γίνεις καλύτερος. Θα γίνεις άτρωτος και τέλειος.

Μα εσύ καταλαβαίνεις το αυτονόητο που αρνούνται να το παραδεχτούν. Δεν υπάρχει τελειότητα μα ακόμα και να υπήρχε τότε θα ήταν πολύ βαρετή.

Είναι φυσιολογικό μερικές φορές να σε παίρνει από κάτω που δεν ανταποκρίνονται όπως εσύ θα ήθελες στο ενδιαφέρον που δείχνεις.

Στεναχωριέσαι που ερωτεύεσαι και δίνεις όλο σου το είναι πολύ εύκολα. Που φτάνεις στα άκρα χωρίς να υπολογίσεις τις συνέπειες.

Που ξαγρυπνάς καθώς ακούς τους φίλους σου να λένε τα προβλήματά τους χωρίς να σε ρωτήσουν για το πώς είσαι εσύ. Που προσπαθείς να βρεις λύση για όλους και για όλα.

Και το κυριότερο είναι ότι αναρωτιέσαι κάποιες στιγμές γιατί να νοιάζεσαι τόσο πολύ βάζοντας όλους τους συνανθρώπους σου λίγο πιο πάνω απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό.

Ξέρεις όμως βαθιά μέσα σου πως αυτό είναι κάτι παροδικό. Κι αυτό θα σε βοηθήσει να σταματήσεις να κάνεις δεύτερες σκέψεις για το αν κάνεις το σωστό.

Στην περίπτωσή σου, διάλεξες να μη φοβάσαι, να μην κρύβεσαι στα δύσκολα. Αυτό είναι που τελικά μετράει.

Μα γιατί άραγε σου λένε ότι το να είσαι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες είναι κακό πράγμα; Γιατί να προσπαθούν να σε πείσουν ότι το να νοιάζεσαι πολύ είναι αρνητικό; Μήπως γιατί δεν το αντέχουν; Μήπως επειδή κρύβεις μέσα σου περισσότερη δύναμη από αυτούς;

Μήπως επειδή οι ευαισθησίες, η ευγένεια, η αυτογνωσία, η ανιδιοτελής αγάπη και το θάρρος είναι ό,τι καλύτερο στη ζωή; Μήπως γιατί σε ζηλεύουν αφόρητα που καταφέρνεις να κάνεις το μυαλό να σωπαίνει όταν μιλάει η καρδιά;

Σ΄ αυτόν τον κόσμο που πάντα θα προσπαθούν να σε αλλάξουν, δε χρειάζεται να λυπάσαι και να απολογείσαι γι’ αυτό που είσαι. Να κάνεις αυτό που σου λέει το μέσα σου. Δείξε τις ευαισθησίες σου, έκφρασε τα συναισθήματά σου χωρίς τρεχαλητά και κρυφτούλια.

Δεν υπάρχει κανένα λάθος στους ανθρώπους που διαλέγουν οδηγός τους να είναι το συναίσθημα, που επενδύουν στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Ρισκάρουν και γνωρίζουν καλά πως αν πληγωθούν θα προσπαθήσουν ξανά για μια καινούργια αρχή έστω και λαβωμένοι. Άλλωστε οι πληγές κάποια στιγμή θα επουλωθούν.

Στην εποχή μας όπου δυστυχώς, κατά κόρον, επικρατούν οι μισοτελειωμένες καταστάσεις, οι λέξεις-ακροβάτες, οι συμβουλές-πυροτεχνήματα κι οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν κάνει αρχηγό τους το εγώ ώστε να κυριαρχούν οι ψεύτικες φιλίες κι οι ξεπέτες της μιας βραδιάς, εσύ που διάλεξες να πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι είσαι πολύ καλύτερος άνθρωπος.

Είναι υπέροχο που λατρεύεις το παραμύθι του μικρού πρίγκιπα, τη στιγμή που όλο και περισσότεροι άνθρωποι ταυτίζονται με τον κακό λύκο.

Είναι ώρα να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου που έχει μια μεγάλη ψυχή που τους χωράει όλους.

Ήρθε ο καιρός να μη δίνεις σημασία για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι και τι θα πουν για σένα.

Γιατί χρειαζόμαστε περισσότερο φως, λαμπερά χρώματα, ανθρωπιά. Και κυρίως, χρειαζόμαστε όμορφες ψυχές σαν τη δική σου.

ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ – ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Μάθε τα πάντα εύκολα γρήγορα και εχέμυθα.

Καφεμαντεία,χαρτομαντεία,προσωπικά ωροσκόπια και συναστρίες.

Τηλ:6985602714

6944100122

email:astraorama5@gmail.com

Η Φλεγμονή στο σώμα μας δημιουργείται από την σύγκρουση της ψυχής.

Φλεγμονή είναι το σύνολο των τοπικών και συστηματικών μηχανισμών που ενεργοποιεί ο οργανισμός αντιδραστικά μετά από την επίδραση σε αυτόν διαφόρων βλαπτικών παραγόντων. Οι φλεγμονές διακρίνονται σε οξείες (διάρκειας λίγων ημερών) και σε χρόνιες (μεγαλύτερης διάρκειας)»

Η φλεγμονή είναι στην πραγματικότητα ένας «πόλεμος μέσα στο σώμα», όπου μια απειλητική υπεροπλία εχθρικών στοιχείων (βακτηριδίων, ιών, τοξινών) αντιμετωπίζεται και καταπολεμάται από τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού.

Η μάχη αυτή γίνεται αντιληπτή με συμπτώματα όπως πρήξιμο, κοκκίνισμα, πόνο και πυρετό. Αν το σώμα καταφέρει τελικά να καταπολεμήσει την εισβολή των μικροβίων, η φλεγμονή περνά. Αν νικήσουν τα βακτηρίδια, ο ασθενής πεθαίνει. Αυτό το παράδειγμα μας επιτρέπει να κατανοήσουμε εύκολα την αναλογικότητα, δηλαδή την αντιστοιχία της φλεγμονής προς τον πόλεμο.

Αναλογικότητα σημαίνει ότι τόσο ο πόλεμος όσο και η φλεγμονή – αν και δεν υπάρχει μεταξύ τους αιτιώδης σχέση – έχουν την ίδια εσωτερική δομή και ότι μέσα τους πραγματοποιείται η ίδια αρχή, απλώς σε διαφορετικό επίπεδο έκφρασης.

Η γλώσσα μας γνωρίζει άριστα τους εσωτερικούς αυτούς συσχετισμούς. Η λέξη φλεγμονή εμπεριέχει τη πασίγνωστη φλόγα, τη σπίθα, που μπορεί ν’ ανατινάξει ολόκληρο βαρέλι με πυρίτιδα. Ο αντίστοιχος αγγλικός όρος inflammation, σημαίνει «ανάφλεξη».

Με τόσο πολύ μπαρούτι, σύντομα θα ακολουθήσει η έκρηξη, όπου εκρήγνυται ξαφνικά κάτι που ήταν συσσωρευμένο, πράγμα που δεν παρατηρούμε μονάχα στο σώμα μας, όταν εκρήγνυται (και αδειάζει) ένα μικρό σπυράκι ή ένα μεγάλο απόστημα, αλλά και σε ένα ακόμα αναλογικό επίπεδο, την ψυχή. Ακόμα κι ένας άνθρωπος μπορεί να εκραγεί.

Και αυτό δεν σημαίνει ένα απόστημα, αλλά μια συναισθηματική αντίδραση, μέσω της οποίας κάποια εσωτερική σύγκρουση προσπαθεί να απελευθερωθεί.

Η πολικότητα της συνείδησής μας μας τοποθετεί πάντα μέσα σε μία σύγκρουση…Πρέπει συνεχώς να αποφασίζουμε ανάμεσα σε δύο δυνατότητες. Παραιτούμενοι από τη μία δυνατότητα, πραγματοποιούμε την άλλη. Έτσι πάντοτε μας λείπει κάτι, παραμένουμε πάντα αλύτρωτοι.

Μακάριοι όσοι ομολογούν και αισθάνονται αυτήν την μόνιμη ένταση, το συγκρουσιακό χαρακτήρα του ανθρώπινου είδους, γιατί οι περισσότεροι τείνουν να πιστεύουν ότι το να μη βλέπουν και να μην αισθάνονται τη σύγκρουση, είναι ασφαλές κριτήριο ότι δεν αντιμετωπίζουν συγκρούσεις. Η ίδια αφέλεια ωθεί τα μικρά παιδιά να πιστεύουν ότι, κλείνοντας τα μάτια τους, γίνονται αόρατα.

Αλλά τις συγκρούσεις δεν τις απασχολεί αν τις αντιλαμβανόμαστε ή όχι:είναι πάντοτε παρούσες.

Όποιος δεν είναι πρόθυμος να τις ανεχθεί στη συνείδησή του, να τις επεξεργαστεί και να τις οδηγήσει σταδιακά σε μια λύση, τις σωματοποιεί, οπότε γίνονται αντιληπτές ως φλεγμονές.

Κάθε φλεγμονή είναι μια σύγκρουση που μετατράπηκε σε ύλη. Η σύγκρουση που αποφεύγεται στην ψυχή (με όλους τους πόνους και τους κινδύνους της) επιβάλλεται δικαιωματικά στο επίπεδο του σώματος, ως φλεγμονή. Ας παρακολουθήσουμε την πορεία της: Οι νοσογόνοι παράγοντες εισχωρούν στο σώμα. Είναι βακτηρίδια, ιοί ή δηλητήρια (τοξίνες).

Η εισβολή αυτή, δεν εξαρτάται – όπως πιστεύουν σήμερα πολλοί ερασιτέχνες – από την παρουσία μολυσματικών παραγόντων, αλλά πολύ περισσότερο από την ετοιμότητα του οργανισμού, που τους επιτρέπει την είσοδο. Η ιατρική την αποκαλεί «ύφεση του ανοσοποιητικού συστήματος». Το πρόβλημα όμως της φλεγμονής δεν οφείλεται, όπως πιστεύουν πάντοτε οι φανατικοί της αντισηψίας, στην παρουσία μικροβίων ή ιών, αλλά στην ικανότητα ή μη, να συμβιώσει το σώμα μ’ αυτά.

Η φράση αυτή βρίσκει κατά γράμμα εφαρμογή στο συνειδησιακό επίπεδο, γιατί δεν πρόκειται για τη διαβίωση του ανθρώπου σε ένα άσηπτο περιβάλλον, δηλαδή σ’ έναν κόσμο δίχως προβλήματα και συγκρούσεις, αλλά την ικανότητά του να ζει μέσα σε συγκρούσεις.

Η κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος ρυθμίζεται από τον ψυχικό κόσμο, κι αυτό δεν χρειάζεται να εξηγηθεί με λεπτομέρειες, δεδομένου ότι η ίδια η επιστήμη διερευνά ολοένα και βαθύτερα τη σχέση αυτή (έρευνα του άγχους). Πολύ περισσότερο εντυπωσιακό είναι να παρακολουθήσουμε με προσοχή αυτήν τη σχέση μέσα στον εαυτό μας.

Όποιος δεν θέλει να ανοίξει την συνείδησή του σε μια συγκρουσιακή κατάσταση, που θα του προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση, αναγκάζεται αντί γι’ αυτό να ανοίξει το σώμα του στους μολυσματικούς παράγοντες. Τα μικρόβια προσκολλώνται σε ορισμένες ευαίσθητες περιοχές του σώματος, που ονομάζονται loci minoris resistentiae (λατ. σημεία μειωμένης αντίστασης) τα οποία η ακαδημαϊκή ιατρική θεωρεί ότι υφίστανται εκ γενετής ή κληρονομικά…

Η ψυχοσωματική είχε ωστόσο εξ αρχής παρατηρήσει, ότι ορισμένες κατηγορίες προβλημάτων συσχετίζονται με συγκεκριμένα όργανα, και συγκρούσθηκε με την ακαδημαϊκή θεωρία των «σημείων μειωμένης αντίστασης».

Παρακολουθώντας από ένα τρίτο σημείο, παρατηρούμε το σώμα να είναι ορατή έκφραση της συνείδησης, όπως ένα κτίριο είναι η ορατή έκφραση της ιδέας του αρχιτέκτονα. Η ιδέα και η εκδήλωση έχουν αμοιβαία αντιστοιχία, όπως μια εκτυπωμένη φωτογραφία αντιστοιχεί στην αρνητική πλάκα της, χωρίς να είναι όμως το ίδιο πράγμα. Κάθε μέρος του σώματος και κάθε όργανο αντιστοιχεί σε ένα ορισμένο ψυχικό περιεχόμενο, ένα συναίσθημα και μια συγκεκριμένη προβληματική.

Ο άνθρωπος ενσαρκώνεται έχοντας μια συγκεκριμένη συνείδηση, που τη συγκεκριμένη στιγμή εκφράζει τη μέχρι τώρα μαθησιακή του πορεία. Φέρνει μαζί του ένα συγκεκριμένο μοντέλο προβλημάτων, που τον προκαλούν και τον καλούν σταδιακά να τα επιλύσει, διαμορφώνοντας το πεπρωμένο του, γιατί χαρακτήρας+χρόνος=πεπρωμένο. Ο χαρακτήρας ούτε κληρονομείται, ούτε σφραγίζεται από το περιβάλλον, αλλά «μεταφέρεται» – ως έκφραση της συνείδησης, την οποία ενσαρκώνει.

Αν όμως το σώμα είναι έκφραση της συνείδησης, συναντούμε μέσα του και πάλι το ανάλογο σχέδιο, που σημαίνει ότι οι διάφοροι τομείς προβλημάτων έχουν μια σωματική ή οργανική αντιστοιχία, που εκφράζεται με μια συγκεκριμένη ευπάθεια.

Το «σημείο μειωμένης αντίστασης», είναι το όργανο εκείνο, που πάντοτε αναγκάζεται να αναλάβει στο σωματικό επίπεδο τη μαθησιακή διαδικασία, όταν ο άνθρωπος δεν επεξεργάζεται ενσυνείδητα το ψυχικό πρόβλημα που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο όργανο του σώματός του.

Όσοι γνωρίζουν την αντιστοιχία κάθε οργάνου σε συγκεκριμένα προβλήματα διαβλέπουν σε κάθε νοσηρή διεργασία τελείως νέες διαστάσεις, ενώ όσοι δεν τολμούν να απελευθερωθούν από τον αιτιώδη τρόπο σκέψης, στερούνται αυτήν την ενορατική ικανότητα.

Στην πρώτη φάση του ερεθισμού, οι νοσογόνοι οργανισμοί εισβάλουν στο σώμα. Η διαδικασία αυτή σε ψυχικό επίπεδο αντιστοιχεί στην πρόκληση που ενεργοποιείται από κάποιο πρόβλημα. Μια διέγερση, με την οποία μέχρι στιγμής δεν είχαμε ασχοληθεί, εισχωρεί στην άμυνα των συνειδησιακών μας συνόρων και μας ερεθίζει. Αναφλέγει την τάση κάποιας πολικότητας, την οποία βιώνουμε πλέον συνειδητά ως σύγκρουση.

Αν η ψυχική μας αντίσταση λειτουργεί πολύ καλά, η διέγερση δεν μπορεί να φτάσει στην επιφάνεια της συνείδησής μας, είμαστε άνοσοι έναντι κάθε εμπειρίας και εξέλιξης. Και εδώ ισχύει το μαύρο-άσπρο της πολικότητας: αν η συνείδησή μας δεν αρνηθεί, διατηρούμε τη σωματική ανοσία, αν όμως η συνείδησή μας εμφανίσει «ανοσία» σε κάθε νέα διέγερση, ανοίγεται το σώμα στους νοσογόνους οργανισμούς. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη προσβολή, μπορούμε μονάχα να επιλέξουμε το επίπεδο διεξαγωγής του πολέμου.

Όταν οι νοσογόνοι οργανισμοί έχουν σταθεροποιηθεί, σχηματίζουν εστία φλεγμονής. Από κάθε κατεύθυνση συρρέει ορός, αισθανόμαστε το οίδημα των ιστών και την τάση.

Αν παρατηρήσουμε την ψυχική μας σύγκρουση σ’ αυτό το δεύτερο στάδιο, βλέπουμε ότι κι εδώ αυξάνεται η τάση. ‘Όλη μας η προσοχή επικεντρώνεται στο νέο πρόβλημα, είμαστε ανίκανοι να σκεφθούμε οτιδήποτε άλλο, το πρόβλημα μας ακολουθεί μέρα-νύχτα, δεν μιλάμε για τίποτε άλλο, όλες μας οι σκέψεις στρέφονται αδιάκοπα γύρω απ’ αυτό το πρόβλημα.

Το σύνολο της ψυχικής μας ενέργειας ρέει προς το σημείο της σύγκρουσης, τροφοδοτούμε το πρόβλημα, το μεγεθύνουμε, ωσότου γιγαντωθεί μπροστά μας σαν ανυπέρβλητο βουνό. Η σύγκρουση έχει προσδέσει όλες τις ψυχικές μας δυνάμεις στο άρμα της.

Ο οργανισμός εν όψει των νοσογόνων παραγόντων, δημιουργεί ειδικά αντισώματα στο αίμα και στον μυελό των οστών. Τα λεμφοκύτταρα και τα κοκκιοκύτταρα υψώνουν ένα τείχος γύρω από τα μικρόβια και τα μακροφάγα κύτταρα αρχίζουν να καταβροχθίζουν τους εισβολείς. Ο πόλεμος στο σωματικό επίπεδο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη: οι εχθροί περικυκλώνονται και αποδεκατίζονται. Αν η σύγκρουση δεν δεν επιλυθεί σε τοπικό επίπεδο, κηρύσσεται γενική επιστράτευση.

Η κατάσταση αυτή γίνεται αισθητή στο σώμα ως πυρετός. Ο οργανισμός απαντά στην τοπική φλεγμονή με γενική άνοδο της θερμοκρασίας. Το ύψος του πυρετού συμβαδίζει με την ταχύτητα πορείας της νόσου και γι’ αυτό τον λόγο χρειάζεται να περιορίζεται κάθε αντιπυρετική αγωγή, όσο ο πυρετός κινείται σε τιμές οριακές , πέρα από τις οποίες απειλεί την ίδια τη ζωή. Μην προσπαθούμε πανικοβλημένοι να κατεβάσουμε τεχνητά κάθε μικρή άνοδο της θερμοκρασίας.

Στο ψυχικό επίπεδο η σύγκρουση σ΄αυτή τη φάση απορροφά ολόκληρη τη ζωή και την ενέργειά μας. Οι χαρακτηριστικές ομοιότητες του σωματικού πυρετού με τον ψυχικό ερεθισμό, γεννούν τις εκφράσεις «πυρετώδης αναμονή». Το γνωστό ποπ τραγούδι Fever αναφέρεται σ’ αυτήν ακριβώς την αμφισημία. «Καιγόμαστε» από ερεθισμό, χτυπά η καρδιά μας, κοκκινίζουμε (από έρωτα ή θυμό…), ιδρώνουμε από ταραχή, τρέμουμε από ένταση. Όλα αυτά δεν είναι βέβαια πολύ ευχάριστα, είναι όμως υγιεινά. Υγιεινός δεν είναι μόνο ο πυρετός, αλλά ακόμα περισσότερο η αντιμετώπιση των συγκρούσεων και παρ’ όλ’ αυτά, προσπαθούμε κάθε φορά να καταπνίξουμε είτε τον πυρετό, είτε την σύγκρουση εν τη γενέσει τους- και καμαρώνουμε μάλιστα για την τέχνη της καταπίεσης (…μακάρι η καταπίεση να μη μας ευχαριστούσε τόσο!)

Ας υποθέσουμε ότι οι αμυντικές δυνάμεις του οργανισμού έδρασαν με επιτυχία: απέκρουσαν τους ξένους εισβολείς, εν μέρει τους εγκολπώθηκαν (τους καταβρόχθισαν!), με αποτέλεσμα την αποσύνθεση των αντισωμάτων και των μικροβίων και τη δημιουργία πύου (=απώλειες και στα δύο μέτωπα!).

Οι νοσογόνοι οργανισμοί εγκαταλείπουν το σώμα σε μεταλλαγμένη, αφοπλισμένη μορφή. Συγχρόνως και ο οργανισμός έχει υποστεί μεταβολή, γιατί τώρα: α) διαθέτει την ικανότητα αναγνώρισης των συγκεκριμένων μικροβίων, με άλλα λόγια διαθέτει ειδική ανοσία, και β) έχει εξασκήσει το σύνολο των αμυντικών του δυνάμεων, πράγμα που τον ενδυναμώνει, έχει δηλαδή αποκτήσει «μη εξειδικευμένη ανοσία». Στη στρατιωτική ορολογία είναι νίκη της μιας πλευράς, μετά από απώλειες και στα δύο στρατόπεδα. Αλλά ο νικητής βγαίνει από την όλη σύγκρουση ενισχυμένος, γιατί προσαρμόστηκε στον εχθρό, τον γνωρίζει καλύτερα και στο μέλλον θα είναι σε θέση να αντιδράσει εξειδικευμένα. Η Χρονιοποίηση της νόσου συμβαίνει, αν κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν καταφέρει να επιλύσει τη σύγκρουση προς το συμφέρον του και επέρχεται συμβιβασμός μεταξύ των νοσογόνων οργανισμών και των αμυντικών δυνάμεων: τα μικρόβια παραμένουν στο σώμα χωρίς να νικήσουν (= θάνατος), αλλά και χωρίς να ηττηθούν από τον οργανισμό(=ολοκληρωτική ίαση).

Τα συμπτώματα της χρόνιας μορφής είναι: αυξημένος αριθμός λεμφοκυττάρων και κοκκιοκυττάρων, των αντισωμάτων δηλαδή, ελαφρά αύξηση της καθίζησης του αίματος (BSG) και ελαφρός πυρετός.

Η μη εκκαθαρισμένη σύγκρουση δημιουργεί στο σώμα εστία, στην οποία δεσμεύεται συνεχώς ενέργεια που αποσύρεται από τον υπόλοιπο οργανισμό.

Ο ασθενής αισθάνεται κόπωση, εξάντληση, απάθεια. Δεν είναι ούτε τελείως άρρωστος ούτε τελείως υγιής – ούτε αληθινός πόλεμος, ούτε γνήσια ειρήνη, αλλά συμβιβασμός, κι επομένως, όπως κάθε συμβιβασμός, σάπιος. Οι συμβιβασμοί αποτελούν τον πάγιο στόχο των δειλών, των «χλιαρών», που συνεχώς φοβούνται τις συνέπειες των πράξεων τους και τις ευθύνες που θα προκύψουν.

Δυστυχώς ο συμβιβασμός ποτέ δεν αποτέλεσε λύση, γιατί δεν αποκαθιστά την απόλυτη ισορροπία μεταξύ των δύο πόλων, ούτε όμως έχει τη δύναμη να ενώνει. Συμβιβασμός σημαίνει χρόνια τριβή κι επομένως στασιμότητα. Πόλεμος χαρακωμάτων, που συνεχίζει να καταναλώνει ενέργεια και υλικό, διαβρώνοντας και παραλύοντας όλους τους υπόλοιπους τομείς, την οικονομία, τον πολιτισμό κλπ.

Στον ψυχικό τομέα η χρονιοποίηση αντιστοιχεί με μια χρόνια σύγκρουση. Το άτομο «κολλά» στη σύγκρουση, μην βρίσκοντας ούτε το θάρρος ούτε τη δύναμη να επιφέρει κάποια απόφαση. Κάθε απόφαση κοστίζει θυσίες – στην πραγματικότητα μπορούμε να κάνουμε τη ίδια στιγμή μόνον το ένα ή το άλλο – και οι αναπόφευκτες αυτές θυσίες εμπνέουν τον φόβο.

Πολλοί άνθρωποι παγώνουν κάπου στη μέση της σύγκρουσής τους, ανίκανοι να συμβάλλουν στη νίκη του ενός ή του άλλου πόλου. Ασταμάτητα σταθμίζουν τις πιθανές λύσεις, ποια είναι η σωστή και ποια λάθος, χωρίς να κατανοούν ότι με την αφηρημένη έννοια, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, γιατί για να ολοκληρωθούμε, χρειαζόμαστε ούτως ή άλλως και τους δύο πόλους, όμως στα πλαίσια της πολικότητας δεν μπορούμε να τους πραγματώσουμε συγχρόνως, αλλά τον ένα μετά τον άλλον. Επομένως ας αρχίσουμε με έναν από τους δύο – ας αποφασίσουμε επιτέλους!

Κάθε απόφαση απελευθερώνει! Η χρόνια υποβόσκουσα σύγκρουση απορροφά συνεχώς ενέργεια και προκαλεί ακεφιά, έλλειψη κινήτρων και απογοήτευση στον ψυχικό τομέα. Αν όμως καταφέρουμε να φτάσουμε στον ένα πόλο της σύγκρουσης, θα νιώσουμε αμέσως την ενέργεια που απελευθερώθηκε.

Όπως το σώμα βγαίνει δυναμωμένο από την φλεγμονή, έτσι και η ψυχή, δυναμώνει μέσα από την σύγκρουση, γιατί αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα διδάχτηκε, διεύρυνε τα όριά της μέσω της ενασχόλησης με τους αντιθετικούς πόλους, κι έγινε έτσι πιο ενσυνείδητη.

Μέσα από κάθε βιωμένη σύγκρουση ανακτούμε ως κέρδος την πληροφόρηση, τη συνειδητοποίηση, που, αντίστοιχα με την ειδική ανοσία, κάνει τον άνθρωπο ικανό να αντιμετωπίζει μελλοντικά το ίδιο πρόβλημα με ακίνδυνο τρόπο.

Κάθε βιωμένη σύγκρουση διδάσκει ακόμα τον άνθρωπο να αντιμετωπίζει καλύτερα και με θάρρος τις συγκρούσεις, αντίστοιχα με τη γενική ανοσία του οργανισμού. ..

Όπως το σώμα έτσι και η ψυχή πρέπει να κάνει μεγάλες θυσίες όταν λαμβάνει αποφάσεις. Πολλές παλιότερες απόψεις και γνώμες, πολλές καθημερινές, αγαπητές ασχολίες και συνήθειες παραδίνονται στον θάνατο, όπως κάθε νέο προϋποθέτει τον θάνατο του παλιού.

«Πόλεμος πατήρ πάντων» είχε πει ο Ηράκλειτος. Ο πόλεμος, η σύγκρουση, η τάση των πόλων, δίνουν τη ζωτική ενέργεια εξασφαλίζοντας την πρόοδο και την εξέλιξη.

Ζούμε σε μια εποχή κι ένα πολιτισμό ακραία εχθρικό σε κάθε σύγκρουση. Σε όλα τα επίπεδα γίνεται προσπάθεια αποφυγής των συγκρούσεων, χωρίς να κατανοούμε ότι έτσι καταπολεμούμε κάθε συνειδητοποίηση.

Ο άνθρωπος δεν είναι βέβαια σε θέση να αποφύγει με οποιονδήποτε τρόπο τις συγκρούσεις στα πλαίσια του πολωμένου κόσμου, ωστόσο όμως οι αέναες προσπάθειες καταστολής προκαλούν ολοένα και πιο σύνθετες εκφορτώσεις σε άλλα επίπεδα, των οποίων τους εσωτερικούς συσχετισμούς είναι αδύνατο να ελέγξει. Κάθε απόφαση απελευθερώνει!

Η χρόνια υποβόσκουσα σύγκρουση απορροφά συνεχώς ενέργεια και προκαλεί ακεφιά, έλλειψη κινήτρων και απογοήτευση στον ψυχικό τομέα. Αν όμως καταφέρουμε να φτάσουμε στον ένα πόλο της σύγκρουσης, θα νιώσουμε αμέσως την ενέργεια που απελευθερώθηκε.

Η ψυχική σύγκρουση και η σωματική φλεγμονή σχεδόν ποτέ δεν εκτυλίσσονται συγχρόνως και παράλληλα στον άνθρωπο. ΄Όταν η σύγκρουση-ερεθισμός διαπεράσει την άμυνα της συνείδησης, κάνοντας το άτομο να την συνειδητοποιήσει, τότε η διαδικασία της επεξεργασίας αυτής της σύγκρουσης λαμβάνει χώρα στην ψυχή και μόνο και κατά κανόνα δεν καταλήγει σε φλεγμονή στο σώμα.

Αν όμως το άτομο δεν ανοιχθεί στη σύγκρουση, απωθώντας οτιδήποτε θα μπορούσε να αμφισβητήσει τον τεχνητά στημένο, «όμορφο» κόσμο του, η σύγκρουση βυθίζεται στη σωματικότητα, όπου αναγκαστικά θα βιωθεί ως φλεγμονή στο σωματικό επίπεδο. Φλεγμονή=μια σύγκρουση στο επίπεδο της ύλης. Η αλήθεια είναι πως οι συγκρούσεις είναι πάντοτε επώδυνες. Είτε πόλεμος, είτε εσωτερική αντίσταση, είτε αρρώστια, ποτέ δεν είναι ευχάριστες.

Αλλά πάλι το «ευχάριστο-δυσάρεστο» δεν μπορούμε να το αποφύγουμε στην κατάσταση της πολικότητας στην οποία ζούμε, απλά όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του ψυχικές εκρήξεις, επιτρέπει την έκρηξη μέσα στο σώμα του!(απόστημα)

Η σύγκρουση είναι ο κινητήρας της εξέλιξης, δηλ. της ζωής, κάθε καταπίεση μιας σύγκρουσης είναι επίθεση κατά της δυναμικότητας της ζωής.(αντιβιοτικά=εναντίον του βίου).

ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ – ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Μάθε τα πάντα εύκολα γρήγορα και εχέμυθα.

Καφεμαντεία,χαρτομαντεία,προσωπικά ωροσκόπια και συναστρίες.

Τηλ:6985602714

6944100122

email:astraorama5@gmail.com

Πως θα επιστρέψει!

Ζώδια και χωρισμός: 

Ένας χωρισμός δεν είναι ποτέ ευχάριστος, ακόμα κι όταν έχει προκύψει μετά από δική μας επιλογή! Συχνά το μετανιώνουμε και ζητάμε μια δεύτερη ευκαιρία. Αν αυτό συμβαίνει και σε εσένα, μην απογοητεύεσαι! Υπάρχει ακόμη περιθώριο να ξανακερδίσεις το άτομο που αγαπάς. Μάθε πώς να το προσεγγίσεις και να το ξαναφέρεις κοντά σου, ανάλογα με το ζώδιό του!

Κριός

Μην παρακαλέσεις και μην πέσεις στα πόδια του, προκειμένου να είστε πάλι μαζί! Αντίθετα, πλησίασε τον Κριό με καθαρά φιλική διάθεση και μην του επιτρέψεις να καταλάβει τις προθέσεις σου. Θέλει το χρόνο του μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι του λείπεις ερωτικά, μόνο μέσα από την απουσία σου μπορεί να κινηθεί προς εσένα.

Ταύρος

Ο Ταύρος μπορεί να θεωρεί πως όταν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλά, όμως εσύ παραμέρισε τον εγωισμό σου και μίλησέ του με ειλικρίνεια για τα αισθήματά σου. Μια συγγνώμη μπορεί να τον μεταπείσει. Έχει μάθει να συγχωρεί, ειδικά όταν κάποιος του μιλά με λόγια αληθινά και από καρδιάς

Δίδυμοι

Ο Δίδυμος δε θα αλλάξει γνώμη με συναισθηματισμούς και ακρότητες. Απομακρύνσου όσο μπορείς από τη ζωή του, χωρίς να τον ενοχλήσεις καθόλου. Μόνο όταν αισθανθεί την έλλειψη και την απουσία σου, υπάρχει ελπίδα να είστε πάλι μαζί. Αν πάλι δεν αντέχεις καθόλου μακριά του, κράτησε επαφή, αλλά μόνο σε φιλικό επίπεδο

Καρκίνος

Αν χτυπήσεις έναν Καρκίνο στο φιλότιμο, αν του θυμίσεις ξανά τις όμορφες στιγμές που περάσατε, εύκολα θα τον τουμπάρεις. Μη διστάσεις να εκμεταλλευτείς την ευαισθησία του, είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξει γνώμη και να δει τη σχέση σας με άλλο μάτι. Αν όμως ο χωρισμός σας είναι πολύ πρόσφατος, ενδέχεται να είναι ακόμη φορτισμένος αρνητικά απέναντί σου, οπότε καλό θα είναι να αφήσεις να περάσει λίγος καιρός πριν του μιλήσεις. 

Λέων

Δεν θα φέρεις πίσω ένα Λέοντα προσπαθώντας να τον κάνεις να ζηλέψει, σε καμία περίπτωση δε θα αλλάξει γνώμη έτσι. Το καλύτερο είναι να προσπαθήσεις να ανεβάσεις την ψυχολογία του και του αποδείξεις πόσο σημαντικός είναι για σένα, μόνο έτσι θα τον φέρεις στα νερά σου. Κολάκευσέ τον, δείξε του αγάπη και σίγουρα θα έχει γίνει το πρώτο βήμα για την επανασύνδεση.

Παρθένος

Η ηρεμία και ο αυτοέλεγχος από τη μεριά ου, μπορεί να κάνει τον Παρθένο πιο διαλλακτικό απέναντί σου. Μην κλάψεις μπροστά του, μην τον παρακαλέσεις, μην του δείξεις πόσο πονάς, γιατί είναι συναισθήματα που δεν μπορεί να τα διαχειριστεί όταν τα συναντά και προτιμά να τα αντιμετωπίζει με αναλγησία και σκληρότητα. Θέλει διπλωματία, άφησέ του χώρο και χρόνο για να πάρει αποφάσεις.

Ζυγός

Ο Ζυγός μπορεί εύκολα να αλλάξει γνώμη και να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση. Για να συμβεί αυτό, μπορείς να ακολουθήσεις δυο δρόμους, ή θα του δείξεις ότι γυρίζεις σελίδα στη ζωή σου και σχεδιάζεις το μέλλον σου χωρίς να σε επηρεάζει ο χωρισμός ή θα κολακεύσεις τον εγωισμό του και την ανάγκη του για επιβεβαίωση, με το να του πεις με όμορφα λόγια πόσο όμορφα πέρασες κοντά του και πόσο στεναχωριέσαι που η σχέση σας έφτασε στο τέλος της! Και στις δυο περιπτώσεις, η πιθανότητα επανασύνδεσης είναι μεγάλη.

Σκορπιός

Όταν χωρίζει ο Σκορπιός πονάει πολύ, ακόμη και αν είναι δική του επιλογή. Το πρώτο διάστημα μετά το χωρισμό λοιπόν, καλό θα είναι να κρατήσεις μια απόσταση, για να τον κάνεις να νοιώσει την απουσία σου. Μέσα από τη σιωπή σου, μπορείς να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μην προσπαθήσεις να τον κάνεις να ζηλέψει, γιατί θα χάσεις και την τελευταία ελπίδα που είχες να είστε πάλι μαζί. 

Τοξότης

Ο δυναμισμός είναι αυτός που μπορεί να φέρει πίσω τον Τοξότη που αγαπάς. Όχι τα δάκρυα ή οι συναισθηματικές υπερβολές, αλλά η ρεαλιστική αντιμετώπιση της κατάστασης. Ταυτόχρονα, όσο πιο διακριτικά μπορείς να είσαι στη ζωή του, τόσο καλύτερα για σένα. Μόνο αν καταλάβει ότι σου έκανε καλό ο χωρισμός και σου δίδαξε πολλά, μπορεί να αλλάξει γνώμη για τη σχέση σας. 

Αιγόκερως

Κράτα μια φιλική επαφή μαζί του και μην τον πιέσεις για επανασύνδεση, γιατί θα έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα! Θέλει χρόνο ο Αιγόκερως για να αλλάξει γνώμη, αλλά όταν μείνει μόνος του και διαπιστώσει ότι οι μικρές καθημερινές συνήθειες που είχε μαζί σου έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί, τότε κινητοποιείται. Αν σε συναντά συχνά, αλλά εσύ κρατάς απέναντί του καθαρά φιλική στάση, δεν θα αντέξει για πολύ και η πρόταση για επανασύνδεση θα έρθει σύντομα.

Υδροχόος

Δεν παίρνει από κλάματα και συναισθηματισμούς ο Υδροχόος. Μην τον πιέσεις καθόλου και μην προσπαθήσεις να τον “εκβιάσεις” συναισθηματικά, παριστάνοντας το θύμα, γιατί θα πετάξεις και την τελευταία ευκαιρία που είχες μαζί του. Αν ξαναβρεί σε εσένα κάτι που στο παρελθόν αγάπησε πολύ, στη συμπεριφορά, στο χαρακτήρα ή ακόμη και στην εμφάνισή σου, μόνο τότε θα γυρίσει κοντά σου. 

Ιχθείς

Είναι υπέρ του διαλόγου ο Ιχθύς, μίλησέ του λοιπόν ανοιχτά γι’ αυτά που αισθάνεσαι και σε περίπτωση που ευθύνεσαι για το χωρισμό, καλό θα ήταν να μη διστάσεις να ζητήσεις συγνώμη. Αλλάζει γνώμη, αν διαπιστώσει ότι υπάρχει ειλικρίνεια στα λόγια σου και διάθεση συμβιβασμού όσον αφορά στις καταστάσεις που σας οδήγησαν στο χωρισμό.