Ζώδιο Τοξότης Μυθολογική προσέγγιση του ζωδίου!

Ο Τοξότης (22 Νοεμβρίου -21 Δεκεμβρίου) είναι ένα μεταβλητό ζώδιο της Φωτιάς με κυβερνήτη πλανήτη τον Δία. Λουλούδι του ζωδίου είναι το πουλί του παραδείσου, το δέντρο του το σφεντάμι και ο πολύτιμος λίθος του το ζαφείρι ή το τιρκουάζ. Αγαπημένα χρώματά του είναι το βιολετί και όλες οι αποχρώσεις του μπλε. 

Οι Τοξότες  ταιριάζουν πολύ με τους Κριούς και τους Λέοντες.
Οι άνθρωποι που γεννιούνται στο ζώδιο του Τοξότη είναι πιστοί φίλοι που λένε πάντα την αλήθεια: Τα λόγια τους πάντα πετυχαίνουν τον στόχο. Είναι αισιόδοξοι, ειλικρινείς και αγαπούν την περιπέτεια. Μπορούν να γίνουν δημιουργικοί ηγέτες, καλοί δικηγόροι, κτηνίατροι και γιατροί. Είναι ιδιαίτερα ιδεαλιστές και έχουν έφεση στον αθλητισμό και στις σπουδές.  

Διάσημοι Τοξότες

είναι η Μαρία Κάλλας, Ζωή Λάσκαρη, Χριστίνα Ωνάση, Τζέιν Φόντα, Κιμ Μπάζιντζερ,Ντάριλ Χάνα, Μίλα Γιογιοβιτς, Άννα Βίσση, Αλέκος Αλεξανδράκης, Νίκος Κούρκουλος,  Βλάσης ΜπονάτσοςΡέιφ Φάινς,Μπρ,αντ Πιτ, Κίφερ Σάδερλαντ, Μπεν Στίλερ, Αλέκος Αλεξανδράκης, Νίκος Κούρκουλος,  Βλάσης Μπονάτσος,Φρανκ Σινάτρα, Κένεθ Μπράνα, Τζον Κέννεντυ τζιούνορ,.Τουλούζ Λοτρέκ, Μαρκ Τουέιν  κ.α 

Στην κλασική ελληνική παράδοση ο αστερισμός του Τοξότη συνδέεται άμεσα με τον ήρωα Ωρίωνα. Οι Σουμέριοι τον ταύτιζαν  με την Ενκιντού, την αγαπημένη του Γκιλγκαμές. Οι  δύο μύθοι όμως έχουν κοινά στοιχεία: Τόσο ο Ωρίωνας, όσο και ο Γκιλγκαμές επιτέθηκαν στον ουράνιο ταύρο , πράγμα που καθρεφτίζεται στο γεγονός ότι , σε αντιδιαμετρικά σημεία του ζωδιακού κύκλου, ο Τοξότης είναι ορατός όταν δεν είναι ο Ταύρος και το αντίστροφο. Κατά μια έννοια, κάθε αστερισμός οδηγεί στον θάνατο του άλλου, εκφράζοντας με πολύ ωραίο τρόπο το δράμα των δύο ηρώων.

Ο Τοξότης είναι ένα από τα τέσσερα ανθρώπινα ζώδια, αν και στην δυτική παράδοση συχνά απικονίζεται σαν Κένταυρος ( μισός άνθρωπος -μισός άλογο), 

οπλισμένος με τόξο και βέλη( sagitta στα Λατινικά). (Επίσης, επειδή είναι μισός άνθρωπος και μισός ζώο, ο Τοξότης συνδέεται και με τους Σάτυρους). μερικοί από τους σχετικούς μύθους αφορούν στους Κενταύρους, με τον πιο γνωστό από αυτούς να είναι ο Χείρωνας, ο δάσκαλος θεών και ανθρώπων. 

Συμβολικά, ο Κένταυρος ως πλάσμα ενσωματώνει τη δυαδικότητα της Ενκιντού ( του κτήνους -ανθρώπου που φέρθηκε με πολιτισμένο τρόπο) και του Γκιλγκαμές ( του πολιτισμένου ανθρώπου που φέρθηκε σαν κτήνος). 

Τον 5ο αιώνα π.Χ, στην Ελλάδα, θεωρούσαν ότι ο Γαλαξίας ήταν τόπος ανάπαυσης για τις ψυχές των ανθρώπων που εγκατέλειπαν τον θνητό κόσμο από τις πύλες του Τοξότη και επανέρχονταν στα επίγεια από τους Διδύμους.(Ο Καρκίνος και ο Αιγόκερως ήταν οι εναλλακτικοί δρόμοι).

Οι Άραβες, έβλεπαν στον αστερισμό αυτό στρουθοκάμηλους που επέστρεφαν ή πήγαιναν στον γαλαξία για να πιουν νερό. Ένα άστρο είναι ο  φύλακάς τους. κάπου κοντά υπάρχει και μια ομάδα άστρων που ονομάζεται "η φωλιά της στρουθοκαμήλου". Υπήρχαν, όμως, και κάποιοι που σε αυτόν τον αστερισμό έβλεπαν καμήλες ή κοπάδια ή μια αναποδογυρισμένη καρέκλα, ακόμη και ένα κολιέ. Στην οροφή του Ναού της Αθώρ στη Ντεντέρα της Αιγύπτου , ο Τοξότης  απεικονίζεται φορώντας στέμμα: εφόσον ο  Νότιος Στέφανος βρίσκεται τόσο κοντά, είναι εύκολο να τον δούμε σαν το στέμμα του τοξότη. 

Οι Κινέζοι βλέπουν τα άστρα του Τοξότη σαν κόσκινο( και άλλοι σαν κουτάλα, στόμα, φτέρνες, ή  ναό). Ο  γενικός  αστερισμός ήταν γνωστός ως "τίγρη" και μέρος του συνέθετε τον Κυανό Δράκο. Μερικά άστρα ήταν "ο στρατηγός του ανέμου " άλλα "το κοντάρι της σημαίας" και άλλα " η χώρα του σκύλου".   

Σε σουμεριακές επιγραφές, ο αστερισμός ερμηνεύεται ως ο Νεργκάλ, ο τοξότης θεός του πολέμου.

Οι Ινδοί τον έβλεπαν απλώς ως ένα τόξο με βέλη. Οι Εβραίοι έκανν το τόξο σύμβολο της φυλής του Εφραίμ και του Μανασσή.

Οι Χριστιανοί  έβλεπαν ένα νεαρό παιδί να πετά βέλη, σύμφωνα με τις διαταγές του Ελισσαίου. Το είχαν ονομάσει Ισμαήλ και συνδέεται με την φυλή του Βενιαμίν. Για τους χριστιανούς, αυτός ο αστερισμός ταυτιζόταν μερικές φορές με τον απόστολο και ευαγγελιστή Ματθαίο

Οι Ζουλού  θεωρούν οτι οι άνθρωποι που γεννιούνται στο ζώδιο του Τοξότη έχουν διορατικότητα και μεγάλη προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους. είναι καλοί πολεμιστές και εξαίρετοι ηθοποιοί, και γενικότερα αποδίδουν καλύτερα μπροστά σε κοινό. Μερικές φορές όμως είναι και άνθρωποι των άκρων.

Ένας σχετικός μύθος μιλά για το Ζοζαμπίλε, έναν γίγαντα που είχε κεφάλι λαγού, ένα τόξο στο ένα χέρι και ένα λαγό στο άλλο. Ο Νογκάγια, ένας απατεώνας που είχε και αυτός τη μορφή λαγού, ήθελε να εξαπατήσει το Σοζαμπίλε.  Ο Νογκάγια προκάλεσε το Σοζαμπίλε να πει όλο το νερό ενός ποταμού, αλλά το βράδυ έβαλε τα παιδιά του να ενώσουν το ποτάμι με ένα άλλο, έτσι που ήταν αδύνατο να στερέψει. Ο Σοζαμπίλε ζήτησε από τον Λουλγουάν, την νυχτερίδα, να τον βοηθήσει. Η νυχτερίδα κατάφερε να ανακαλύψει το κόλπο του Νογκάγια και έβαλε το ποτάμι πίσω στην αρχική του θέση. Έτσι, ο Σοζαμπίλε κέρδισε το στοίχημα. Ο Σοζαμπίλε άρπαξε τον Νογκάγια και προσποιήθηκε ότι θα τον έψηνε για να τον τρομάξει, δίνοντας του ένα  μάθημα να προσέχει τα κόλπα του. Αφού συνέτισε τον νεαρό απατεώνα, επέστρεψε στα άστρα.